Tweesporenbeleid

Ik had mijn euthanasietraject tijdelijk bevroren omdat ik hoopte dat ik daarmee in mijn hoofd meer ruimte zou kunnen maken voor de behandeling die ik nog steeds volg. Ik probeer daar alles voor te geven, omdat het ook mijn eigen angst is dat uiteindelijk zal blijken dat het me niet zal lukken. Ik heb immers geen doodswens, ik zou niets liever willen dan gewoon leven zoals ik dat ook om me heen zie. Helaas vraagt mijn behandeling inmiddels zoveel van mij dat ik me meerdere keren op een dag afvraag of dit alsjeblieft mag stoppen. Die momenten zijn helaas frequenter dan de vier, vijf keer per week dat ik profijt ondervind van mijn behandeling. En dan bedoel ik niet eens dat ik er profijt van heb in mijn dagelijks leven, maar meer dat ik tot inzichten kom. Ik begrijp dingen van mezelf dan wel beter, maar ik vóel me nog niet beter.  

 

Eigenlijk hoopte ik eerlijk gezegd dat door de deur naar het traject mentaal voor mezelf te sluiten, dat de wens voor een einde aan dit lijden ook zou verdwijnen. Ik ben door de jaren heen heel goed geworden om dingen in vakjes in mijn hoofd te stoppen, de deur hiervan te sluiten en de sleutel weg te gooien om de deur vervolgens nooit meer te openen. Ik dacht dat hiermee ook te kunnen doen. Helaas blijkt dat niet zo te werken. Ik wil mijn behandeling nog steeds de kans geven, maar inmiddels kan ik er niet meer onderuit voor mezelf om hier ook over na te gaan denken.  

 

Vermijdingsgedrag is zo ongeveer mijn tweede natuur. Zowel fysiek als mentaal. Voorbeelden van mijn fysieke vermijding is bijvoorbeeld dat ik jaren op een gebroken voet door heb gelopen. Dit heeft me uiteindelijk dusdanig artrose opgeleverd dat ik op mijn vijfentwintigste orthopedische schoenen kreeg aangemeten. Mentaal heb ik de dingen die ik heb meegemaakt (en dat zijn volgens buitenstaanders geen lichtzinnige zaken) dusdanig voor mezelf weten af te schermen dat ik wel in staat was om door te leven.  

 

Echter, ook ik kan dus niet overal omheen blijven dansen. Bepaalde dingen zijn kennelijk onvermijdelijk. In mijn geval is dat nu, dat ik weet en voel dat ik een tweesporenbeleid in ‘wil’ gaan van enerzijds de behandeling voortzetten en anderzijds het euthanasietraject starten. Ik heb het gesprek hierover nodig om voor mezelf tot duidelijkheid te komen. Ik weet niet hoe anderen dat doen, maar ik heb hierin de reflectie van iemand anders nodig om voor mezelf duidelijkheid te scheppen. Alleen kom ik hier niet uit omdat mijn neiging tot vermijden zo enorm groot is. Best een tijd heb ik geprobeerd een deur in mijn hoofd angstvallig gesloten te houden, maar ik zal die deur nu toch echt moeten openen denk ik en de confrontatie aan moeten gaan en hier echt over na gaan denken. Nu is het een soort verboden deur die ergens wel heel erg lonkt. Misschien denk ik na het eerste gesprek wel ‘Nee ik ben er nog niet aan toe’. Maar misschien is het wel het tegenovergestelde. Alleen door het aangaan van het gesprek zal ik het antwoord hierop weten. Tot op heden wilde ik dat antwoord niet weten maar nu wil ik dat wel.  Allesbehalve leuk maar helaas wel onvermijdelijk.  

 

Gerelateerd

Overprikkeld

Als je denkt dat deze blog over autisme gaat, wil ik dat alvast ontkrachten. Daar is namelijk bij mij geen sprake van. Ik heb eerlijk

Lees verder »

Nieuwsbrief ontvangen?

Wil je graag op de hoogte blijven van onze activiteiten? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Naam(Vereist)
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

"*" geeft vereiste velden aan

Gegevens hulpvrager

Naam*
DD dash MM dash JJJJ
Naam contactpersoon
Wat zijn de klachten die tot je euthanasieverzoek leiden ?
Wat zijn de klachten die tot je euthanasieverzoek leiden ?
Aangemeld bij Expertisecentrum Euthanasie?
Bijv. wachtend na aanmelding, afgewezen, wachtend op spreekuur, op wachtlijst voor soma plus team of op wachtlijst team met psychiater, al team toegewezen?
Vertel ons waar we je mee kunnen helpen.
Is er nog iets wat we moeten weten?

Akkoord

Nieuwsbrief
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.